خب کنکور سراسری رو بی خیال شدم !
نمیدونم چرا
کلا این روز های زندگیم داره در بی تصمیمی های من میسوزه ( بزار بسوزه حالا چه گهی هستیم و چه گهی میشویم که خودم رو دست بالا گرفتم ) ما زبالاییم و بالا میرویم ، پیداش کنم فک این شاعر معروف رو پایین میارم
حالم داره به هم میخوره از این زندگی نکبت بار شغالی ( برای سگ ارزش قائلم تکلیفش معلومع )
نمیدونم چیکار کنم
تصمیم فعلیم اینه که برم یه دانش گاه ازاد رشته های مهندسی کامپیوتر
فن اوری اطلاعات – نرم افزار – سخت افزار
تا اونجایی که فهمیدم نرم افزار ریاضی میخواد که من حالم ازش به هم میخوره
سخت افزار الکترونیک که بلت نیستم
فن اوری شاید خوب باشه
..
میخوام یه چس مدرکی بگیرم ببینم چی میشه
لامصب تو کشور نمیدونم چه خبر شده
یه زمانی به خودم میگفتم بابا مدرک سیری چنده تجربه کسب کن حالا که کوه پشکل تجربه هستیم و هم کامپیوتر و هم زبانم خوبه مدرک ندارم
ای کاش همون اولش به راه راست میرفتم یا سینما یا کامپیوتر و الان اینطوری علاف نبودم
چی بگم که هر چی تقصیر رو گردن این و اون و خودم بندازم روزای رفته برنمیگرده
البته خدا ادم رو تنها نمیزاره و تا همین الان هم اگر خدا نخواسته بود معلوم نبود چه چیزی بدتر از این بودم
ساعت سه نصفه شبه و هنوز به نتیجه ای نرسیدم
انرژی برای شروع دوباره نمونده برام . پیر شدم
از نظر مالی تامین هستم و پول خوبی در میارم تنها دلیلم گرفتن یه مدرک معتبر هستش برای شرکتی جایی و یا خارج از کشور که دومی محتمل تره
دو راهی دوم در اینه که تهران بزنم یا یه شهر شمالی
الان تهرانم و دانشگاه تهران جنوبم به من نزدیکه : زیر ۲۰ دقیقه ، ولی از یه طرف حس جهان گردی من گل کرده میخوام برم یه شهر شمالی مثل —– بماند که خب اونجا هم درس بخونم هم مدرک بگیرم هم شهر رو از نزدیک ببینم ولی مسئله اینه که فکر کنم وقتی این ۴ سال طول بکشه ایا این شهر همچنان جذابیتی برای من خواهد داشت یا نه
دو راهی جدید تهران اون گرایشی که من میخوام رو نداره ولی شهر شمالی داره
حالا معلوم نیست برم شمال یا تهران و یا هیچ
و همین جور وقت داره میگذره و من هنوز به نتیجه خاصی نرسیدم